‌ نکاتی در باره آلو
🔸🔸🔹🔸🔹🔸🔸🔹🔸🔹🔸🔸🔹🔸

نام مشهور آلو در متون مفرده‌شناسی «اجّاص» است و نام علمی آن  Prunus domestica می باشد.

طبیعت آلو سرد و تر دانسته شده است، ولی آلوی سیاه کاملاً رسیده و شیرین از آلوی زرد میخوش سردی کمتری دارد.

آلو غذائیت اندکی دارد و از آن خلط خون کمی می شود. آلوی شیرین ملیّن خوبی است و به ویژه برای یبوست ناشی از گرم و خشکی مفرط روده بسیار سودمند است. در این نوع یبوست، مدفوع خشک و تکه تکه است تا جایی که هنگام دفع ممکن است روده را بخراشد، و همراه با آن گاز دفع نمی شود یا بسیار کم است.

آلوی ترش، قی یا تهوع ناشی از برگشت صفرا به معده را کم می کند. در چنین وضعی، تلخی دهان و عطش نیز  وجود دارد. البته اگر تهوع و ریفلاکس صفرا، به علت توده هایی در مسیر عبور صفرا (مانند کانسر پانکراس) رخ دهد، موضوع کاملا متفاوت خواهد بود و آلو در این وضع کارساز نیست...

آلوی ترش در دفع صفرای رقیق و رفع خارش ناشی از آن نیز مفید است. آلو همچنین تسکین دهندۀ حرارت زاید قلب نیز می باشد.

مضرّات آلو در طب سنتی:
- زیاده روی در مصرف آلو بخصوص در ترمزاجان برای مغز زیان آور دانسته شده است.
- آلو به خصوص آلوی ترش برای معده مضرّ است، و مصلح آن گلقند است.
- مصلح ضرر آلو در معدۀ سردمزاجان ماءالعسل است.

منع و احتیاط مصرف:
- با توجه به اینکه آلو (به‌ویژه آلوی خشک) حاوی اگزالات است، مصرف زیاد آن در مبتلایان سنگ کلیه و کیسه صفرا مجاز نیست.

دکتـر مجید انوشـیـروانـی، متخصص طب سنتی ایران